نقد فیلم و سریال

سایت نودیها : کمال تبریزی که با «ما همه با هم هستیم» چهارمین دهه‌ی فیلمسازی خود را شروع می‌کند، هیچ‌گاه در کسوت کارگردان به موفقیت قابل توجهی نرسیده و نامش اغلب به دلیل جنجال‌های اطراف پروژه‌هایش مطرح بوده است. او کار به عنوان کارگردان را با فیلم‌هایی ضعیف در ژانر […]

نقدفا : یک ادا و اصول هالیوودی! پوریا دارابیان لازم نیست خیلی اهل فیلم دیدن باشید تا متوجه شوید از ایده اصلی تا کوچکترین جزییاتِ «ایده اصلی» تا چه اندازه کپی از فیلم‌های ژانر «کمدی سیاه جنایی» است که به وفور نمونه‌های آن را در آثار هالیوودی مشاهده می‌کنیم. فیلم […]

نقدفا : پرش بلند امیرابیلی نیما جاویدی با فیلم اول‌اش؛ «ملبورن» در مسیری قرار گرفته بود که در انتهایش قرار بود یکی از نسخه‌های بدلی و فیک فرهادی به حساب بیاید، نه چیزی بیشتر. مانند دوجین فیلمساز جوان دیگری که خواستند با رفتن سراغ درام‌های خانوادگی آپارتمانی و تقلید از […]

نقدفا : یک پلیس تمام عیار! محمدجوادکتابی متری شیش‌و‌نیم اثر دوم سعید روستایی با این که موفقیت ابدویک روز را تکرار نمی‌کند ولی یک پیشرفت تکنیکی برای کارگردان جوانش محسوب می‌شود. فیلم تا نیمه اول بسیار پر شور و هیجان و خوش ریتم از کار درآمده است و بدون اغراق […]

نقد فا – نقد از درون، کنار مردم امیر ابیلی در مواجهه با فیلم اول رضا زهتابچیان، به دلیل پلات و تم اصلی کار، ظاهرا محور اصلی بحث‌ها مقایسه‌اش با «آژانس شیشه‌ای» است. اما در این مقایسه باید توجه داشت که این دو فیلم را به لحاظ فنی و ساختاری […]

نقد فا – سایه‌ای که از بین نمی‌رود حسین ساعی منش خیلی نمی‌شود به تیتراژ اول یا تیزر فیلم اعتماد کرد. «مردی بدون سایه» ربط چندانی به سایه و خیانت او به همسرش ندارد. حتی قصه روابط خانوادگی و شک و قضاوت هم نیست. نه اینکه روابط خانوادگی در آن […]

 نقد فا  : کلیشه تکراری حسام الدین ابوالحسنی گره داستان تقلیدی مشابه از فیلم «بدون تاریح، بدون امضاء» است؛ قطعی نبودن اتفاقی که منجر به مرگ می‌شود. یک بار دیگر قصاص و قصه تکراری آن در سینما. یک قاتل از یک خانواده مرفه و پولدار، یک مقتول از خانواده بدبخت […]

نقد فا : فرم بازی محمدحسین‌رحیمی دو سال قبل وقتی مرتضی علی عباس میرزایی با «انزوا» به جشنواره فجر آمده بود، همه از یک فیلم اول مهم حرف می‌زدند که باید دید. بعد از تماشا اما التهاب پیرامون فیلم فروکش کرد. این بار بر خلاف هر فیلم دیگری، صحبت از […]

  نقدفا – نا امیدکننده! محمدجوادکتابی طلای پرویز شهبازی می‌خواهد در مسیر سینمای قصه‌گو باشد؛ اتفاقی که البته در آن موفق نمی‌شود. فیلم خط داستانی‌ ابتدایی‌اش مشخص است و از فرم قابل قبولی هم بهره می‌برد. داستان طلا داستان چند جوان است که می‌خواهند یک کارو کاسبی جدید راه بیاندازند. […]

نقد فا : سینما یعنی همین! محمدجوادکتابی فیلم جدید نرگس آبیار را می‌توان گذاشت در لیست بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران. شبی که ماه کامل شد یک اثر کامل است. چه از لحاظ فرم و چه از لحاظ محتوا یک سرو گردن از مابقی آثار منتشر شده در این سال‌ها […]

نقد فا – زهرمار زهرمارجشنواره! محمدجوادکتابی زهرمار قرار است کمدی باشد و بخنداند. نه کمدیست و نه می‌خنداند. البته فیلم چند شوخی بانمک هم دارد اما در طول ۹۰ دقیقه چند شوخی خیلی باعث نمی‌شود یک فیلم را کمدی بدانیم. در اصل فیلم در حد و اندازه‌های جشنواره نبوده و […]

نقد فا – مسخره‌باز فتیشِ تکنیک محمدرضوانی پور در قالب این یادداشت کوتاهِ جشنواره‌ای درباره «مسخره باز» فقط می‌توان به این نکته اشاره کرد که «فتیشیسم» یا «بت‌وارگی» مفهومی کانونی در خوانش فیلم است که در سطوح مختلف اثر بازتولید می‌شود. در لایه روایی فیلم از همان پلان آغازین و […]

نقد فا – ناگهان درخت بی‌مصرف محمدجوادکتابی ناگهان درخت یک فیلم ناگهانی است؛ از آن جنس فیلم‌ها که ناگهان در لیست جشنواره آمده و باید به زور دید و خیلی هم جدی‌اش نگرفت. ناگهان درخت اثر صفی یزدانیان است و داستان زندگی فرهاد را روایت می‌کند. فیلم مانند اسمش عجیب […]

سمفونی‌نهم فالش نوازی  داوود مرادیان در اواخر دهه شصت؛ وقتی محسن مخملباف تحت تاثیر برداشتش از فیلم فرشتگان برلین ویم وندرس گفت: اگر پیامبری بیاید زیر بغلش جای کتاب چند حلقه فیلم است! مرتضی آوینی با تسلطش بر زبان آلمانی گفتگوی کارگردان را ترجمه کرد و معلوم شد کلاً برداشت […]

نقد فا – قصرشیرین داستان یا کش دادن موقعیت؟ امیر ابیلی سینمای ایران در طول چهاردهه گذشته هیچگاه علقه‌ای به روایت‌های شاه‌پیرنگ کلاسیک نداشته است و رضا میرکریمی هیچگاه فیلمساز سینمای شاه‌پیرنگ نبود، اما در «خیلی دور، خیلی نزدیک»، «زیر نورماه»، «به همین سادگی» و …. با وجود روایت خرده‌پیرنگ، […]

تیغ و ترمه حدیث نفس‌های تمام ناشدنی داوودمرادیان «تیغ و ترمه» شب یلدای دیگر پوراحمد است. اما از نظر فرم، داستان‌گویی و عدم قدرت بیان، پیرمردی خسته را تداعی می‌کند. یک سوم آغازین فیلم داستانی باز می‌شود که مخاطب انتظار دارد در تمام لایه‌های سه چهارم بعدی فیلم تاثیر ویژه […]