بازی های ابر قهرمانی که سمبل آن ها عناوینی مانند Spider-Man ،Hulk و… هستند، هیچ گاه نمایش چندان خوبی در بین سایر عنوان ها از خود نشان نداده اند. البته لازم به ذکر است که بازی های Batman: Arkham Asylum و inFamous را می توان یک استثناء در بین این بازی ها نام برد، اما به طور کلی می توان گفت که همه بازی های این چنینی اصلا موفق ظاهر نمی شوند و حرفی هم برای گفتن ندارند. در این مطلب به بررسی این موضوع می پردازیم و نگاهی به دلایل عدم موفقیت این سبک از بازی ها می اندازیم.
مشروح مطلب در ادامه
محبوبیت زیاد، عامل موفقیت یا شکست؟
کتاب های کمیک (Comic) یا به قول خودمان کتاب های مصور در کشورهای غربی به خصوص آمریکا طرفداران بسیار زیادی دارند. علاقه مندان به این کتاب ها آنقدر زیاد هستند که کمپانی هایی مانند DC و Marvel فقط در این زمینه فعالیت می کنند و هر چند وقت یکبار هم کتاب هایی بر پایه شخصیت های محبوب مردم به بازار عرضه می کنند. به طور مثال شخصیتی مانند Spider-Man یک شبه به این محبوبیت بی مثال نرسیده است. از سال ۱۹۶۲ مردم با این نام آشنا شده اند و خیلی ها حتی با ماجراهای او نیز بزرگ شده اند. چنین محبوبیتی باعث شده همیشه محصولاتی که بر اساس این شخصیت ها تولید می شوند با استقبال بی نظیری روبرو شوند. حضور این شخصیت ها به مرور در دنیا پر رنگ تر شد و کم کم شاهد عرضه محصولاتی مانند لیوان، تی شرت، بازی های صفحه ای و… بودیم که بر اساس چنین شخصیت هایی ساخته شده بودند. کاملا مشخص است که وقتی چنین شخصیت هایی به این محبوبیت خیره کننده می رسند، سایر کمپانی هایی که در زمینه سرگرمی و مولتی مدیا فعالیت می کنند به فکر این بیفتند که با استفاده از این شخصیت ها پولی هم به جیب بزنند و از این بازار پر در آمد سهمی هم برای خود به دست بیاورند. اولین قدم، ساخت کارتون و انیمیشن های مختلف بر اساس این شخصیت ها بود. اما پس از گذشت زمان و قدرتمند شدن هالیوود، کارگردان های مطرح و کمپانی های عظیم فیلم سازی تصمیم گرفتند از محبوبیت این شخصیت ها در ساخت فیلم هایی بر اساس خود این شخصیت ها استفاده کنند. چرا که نه، همه چیز از قبل محیا شده است. شخصیت از قبل وجود دارد. داستان از قبل در کتاب های بی شمار این شخصیت ها طرح شده است. نیمی از کار ساخت یک فیلم سینمایی طی شده و فقط یک بودجه هنگفت و جلوه های ویژه خیره کننده نیاز است. کارگردانی خوب به همراه همین جلوه های ویژه به راحتی مردم را به سمت گیشه ها کشاند و ما شاهد موفقیت شگفت انگیز این گونه فیلم ها روی پرده نقره ای بودیم. ساخت فیلم هایی مانند Batman در دهه ۹۰ و سری فیلم های Spider-Man در سال های ۲۰۰۳ به بعد خود نشان از موفقیت این سبک از فیلم ها در بازار آمریکا و بازار دنیا دارد. حالا که شهرت این شخصیت ها به سبب فیلم های ساخته شده از روی آن ها چند برابر شده و آن ها برای دنیا نیز به چهره ای آشنا تبدیل شده اند، فرصت برای گروهی دیگر از افراد و کمپانی ها فراهم شد.
هنگامی که قهرمان ها بازی های کامپیوتری را به زانو در آوردند
کاملا درست حدس زدید، صنعت بازی های کامپیوتری که می توان آن را خواهر یا برادر سینما هم دانست وارد شد. خیلی ها دوست داشتند که کنترل این ابر قهرمان ها را در قالب یک بازی کامپیوتری در دست بگیرند. روی هر پلتفرمی که فکرش را بکنید، چندین عنوان با محوریت این شخصیت ها ساخته شده اند که از بین آن ها می توان به بازی هایی مانند Superman و Spider-Man روی کنسول Sega Genesis اشاره کرد. در نسل های بعدی هم باز شاهد ساخته شدن چنین عنوان هایی بودیم. دنیای بازی های کامپیوتری تنها جایی بود که می شد بازی های بسیار زیادی بر اساس این شخصیت ها ساخت. هزینه ساخت یک بازی در مقایسه با یک فیلم هالیوودی کمتر بود و مخاطب های اینگونه بازی ها را بیشتر طرفداران پر و پا قرص این شخصیت ها تشکیل می دادند. عرضه این سبک از بازی ها سود خوبی را برای کمپانی ها به همراه آورد و از این رو کم کم هر کمپانی بازیسازی تصمیم گرفت بر اساس این شخصیت ها یک بازی کامپیوتری تولید کند. EA ،Activision ،Warner Bros ،Sega و شمار دیگری از کمپانی های مطرح در زمینه بازیسازی سیل عظیمی از این بازی را روانه بازار کردند و بازیکنان و طرفداران بی گناه این شخصیت ها را از هر سو به محاصره خود در آوردند. همین موضوع به نوعی زیبایی این نوع از بازی ها را از بین برد. چرا که خیلی از این بازی ها دقیقا شکل هم بودند و تنها تفاوت آن ها در تغییر شخصیت اصلی بازی و دشمنان بود. تمام اینگونه از بازی ها یک سبک پلتفرمر کاملا تکراری را به نمایش گذاشتند و کم کم بازیکنان با سری بازی هایی کاملا تکراری روبرو شدند. بازی هایی که شاید خیلی ها نتوانستند آن ها را به پایان برسانند.
پهلوان پنبه های بازی های کامپیوتری!
اما کار ساخت بازی های هر دم بیلی از روی این ابر قهرمان ها پایانی نداشت و هر روز برنامه و اتفاق تازه ای برای ساخت چنین بازی هایی رقم می خورد. نمونه آن ها نمایشگاه هایی مانند Comic-Con است. البته این نمایشگاه مکان بسیار عالی است، چرا که خیلی از طرفداران این شخصیت ها می توانند با محصولات جدید این دنیای فانتزی روبرو شوند. اما Comic-Con نیز کم کم به تسخیر بازی های بی کیفیت کمپانی های بازیسازی در آمد و به محلی تبدیل شد که این کمپانی ها می توانستند بازی های نه چندان خوب را در معرض نمایش قرار دهند. بازی هایی که به ندرت می شد در بین آن ها عنوان های خوبی دید که ارزش بازی کردن را داشته باشند. شاید در بین بازی هایی که در این نمایشگاه به نمایش در آمدند، نسخه جدید سری بازی های Spider-Man ،Batman و بازی inFamous را بتوان سرآمد این بازی ها دانست. اما واقعا این بازی ها کم کم وارد یک کلیشه افتادند و کمتر بازیسازی سعی کرد که بازی ای ساختار شکنانه در این سبک تولید کند. ابر قهرمان ها آنقدر معروف و محبوب بودند که خیلی حتی چشم بسته هم این بازی ها را خریداری و جیب سازندگان را پر پول می کردند.
قهرمان های بی اهمیت
عرضه این بازی ها کم کم بازیکنان را قانع کرد که اکثر این عناوین فقط جنبه تبلیغاتی دارند و از نظر کیفی حرفی برای گفتن ندارند. نمونه بارز آن هم در بازی Iron Man 2 مشخص بود. این بازی به قدری ضعیف بود که کمپانی سازنده آن تنها بعد از گذشت چند روز از عرضه این بازی تعطیل شد. کم کم ارزش سرمایه گذاری روی این بازی ها از بین رفت و کمپانی هایی مانند EA و Ubisoft که سابقه زیادی در عرضه این گونه از بازی ها داشتند، اعلام کردند که ساخت بازی های این چنینی اصلا خوب نیست و بهتر است آن هزینه و وقت را روی سوژه های جدیدی گذاشت. اما باز هم خیلی از کمپانی ها از روی این شخصیت ها بازی می سازند. کمپانی Activision را می توان سردسته آن ها دانست. البته بازی های جدید این کمپانی مانند Transformers: War for Cybertron و Spider-Man: Shattered Dimensions از نظر کیفی در سطح خوبی بودند، اما باز هم نتوانستند با عنوان های روز رقابت کنند. این سبک از بازی های کامپیوتری مدت زمان زیادی است که دیگر آن رنگ و بوی همیشگی را در بین سایر عنوان ها ندارند و حس تازگی خود را از دست داده اند. این سبک از بازی ها می توانست به یکی از جذاب ترین سبک ها تبدیل شود، اما متاسفانه هم سو شدن اکثر استودیوهای بازیسازی با فیلم های هالیوودی باعث شده که این بازی ها مسیری را در پیش بگیرند که انتهای آن سرانجام خوبی برای صنعت بازی های کامپیوتری و جامعه بزرگ بازیکنان در بر ندارد.
