نودیها:امسال سریال های نوروزی تلویزیون از لحاظ ساختار و کارگردانی نسبت به سریال های سال گذشته از کیفیت بالاتری برخوردار هستند اما این به منزله رسیدن به نقطه مطلوب و ایده آل نیست.
در این میان سریال علی البدل به کارگردانی سیروس مقدم را میتوان مهمترین نقطه اتکا تلویزیون دانست که مدیران خیالشان راحت بود قطعا این اثر رضایت بینندگان را به دست خواهد آورد که دلیل آن هم کارنامه پر و پیمان سیروس مقدم است.
او نشان داده که هربار فیلمنامه ای را دست گرفته به خوبی آن را ساخته و موید آن هم سریال پایتخت است که مردم هنوز با آن خاطره دارند.
اما این بار به نظر میرسد سیروس مقدم به دنبال مکاشفه ای جدید و متفاوت علی البدل را در فضایی جدید ساخته است و در این راه بیش از گذشته خود را به محسن تنابنده سپرده است. تنابنده نیز که سالهاست با مقدم همکاری میکند بنا به تجربه ای که در ایران برگر به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی داشته به فضایی که این اثر داشته معطوف شده که کاملا در سریال مشهود است.
اما تفاوت ایران برگر و علی البدل در اینجاست که ایران برگر از اساس قصه جدی را دنبال نمیکرد و داستان تکراری داشت که با کارگردانی جعفری جوزانی رنگ و بوی تازه ای به خود گرفته بود. از آنجا هم که نسخه سینمایی بود، با توجه به زمان محدود ریتم اثر تندتر شده بود. چیزی که درست نقطه مخالف آن را در علی البدل شاهد هستیم. ظاهرا سیروس مقدم حرف های جدی برای گفتن در این اثر دارد ولی زمان ١۵ قسمتی که در اختیار داشته منجر شده تا با خیال راحت حرفها را بزند. این درحالی است که فضای قصه کاملا شبیه به ایران برگر پیش می رود و مخاطب با روستا و آدمهایی کاملا مشابه ایران برگر مواجه است.
البته شباهت ساختاری دو اثر امر مذمومی نیست و شاید آنچه باعث شده حتی علی البدل هم تا به حال نتواند خیلی بگیرد، داستان سریال و فضای پربازیگر آن است که به نظر میرسد انتظارمخاطب را برآورده نکرده و نمیتواند در لابه لای دید و بازدیدها و رفت و آمدها آن طور که باید با علی البدل ارتباط برقرار کند.
این بار مناسبت نوروز به کار ساخته جدید سیروس مقدم نیامد و قطعا سریال علی البدل اگر در زمانی جز نوروز مانند فاصله زمانی بعد از تعطیلات نوروز و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری پخش میشد باحجم بالاتری از مخاطبان روبرو بود که با هشیاری بیشتری به تماشای آن می نشستند.
شبکه دو سیما نیز که امسال برگ برنده کلاه قرمزی را در چنته ندارد سریال مرز خوشبختی به کارگردانی حسین سهیلی زاده را به روی آنتن میبرد که اتفاقا او هم کارنامه پربار و درخشانی در حوزه سریال سازی دارد. اثری با حضور پوریا پورسرخ و امیرحسین آرمان که نقشهای اصلی سریال را ایفا می کنند.
سریال مرز خوشبختی این بار هم مانند بیشتر کارهای سهیلی زاده با محوریت جوانان ساخته شده و داستانش را با زبان طنز روایت میکند.
او که جوانان بسیاری را به چهره های بازیگری تبدیل کرده، در این اثر هم بهره خوبی از بازیگران چهره برده که از جمله آنها میتوان به امیرحسین آرمان اشاره کرد که از قالب های همیشگی خود فاصله گرفته و فضایی جدید را در بازیگری تجربه کرده است.
مرز خوشبختی که ما بین دو سریال مناسبتی دیگر پخش می شود تا اینجا توانسته قصه خود را به شیرینی روایت کردهو مخاطب را با خود همراه کند.
سریال دیوار به دیوار به کارگردانی سامان مقدم نیز با حضور بازیگران نام آشنا این شبها از شبکه سه پخش می شود. سامان مقدم که کارگردانی برایش در سینما و تلویزیون کاملا مجزا از هم هستند تلاش کرده تا نسخه ای به روز شده از سریال شمس العماره را به مخاطب ارائه بدهد.
او در این میان توانسته بازی بسیار خوبی از پژمان جمشیدی بگیرد و حضور این بازیگر در کنار چهره های دیگر کاملا یکدست و روان است. اما درست نقطه مقابل جمشیدی امیرمهدی ژوله قرار دارد. ژوله هرقدر در استنداپ های خندوانه موفق عمل کرد و درخشید در بازیگری بسیار معمولی بوده و حتی جاهایی به نظر میرسد دیالوگهایش را به شیوه همان استنداپهایش ارائه میدهد. ولی در کل دو سریال مرز خوشبختی و دیوار به دیوار در جذب مخاطب شانه به شانه هم میروند و نمیتوان تا اینجای کار یکی را بر دیگری برتری داد.
در نهایت حضور سه چهره موفق به عنوان کارگردانهای سه سریال اصلی تلویزیون در نوروز منجر شده تا مخاطبان هنوز منتظر باشند تا اتفاقات قابل تأمل تری در سریالهای ویژه عید بیفتد.
فارس
