احتمالا همه ی شما عزیزان نام بازی مورتال کامبت یا نبرد فانی را شنیده اید. از کنسول میکرو گرفته و سگا و سونی و پی اس پی و نینتند و …تا امروزه که نسخه های مختلف ایکس باکس و کامپیوتر آن در حال عرضه است .
مشروح کامل در ادامه
به جرات می توانم بگویم که این بازی از ماسونی ترین بازی ها و به شدت (تاکید می کنم) به شدت آلوده ی به فضای کابالا است. شما حتی اگر این بازی را بازی نکرده باشید با یک سرچ ساده ی تصاویر می توانید از روی کاراکتر ها این امر را به خوبی متوجه شوید.
از ویژگی های متمایز کننده ی این بازی نسبت به دیگر بازی های هم ردیفش (مثل تکن) وجود نیروهای ماورائی و شیطانی و به اصطلاح گیمرها "قدرتی" های قابل تامل در هر یک از شخصیت هاست.
یکی از ویژگی های این بازی حالت خشونت بسیار زیاد و اشتیاق به خون ریزی می باشد و از جمله بخش‌های قابل ذکر این بازی "فیتالیتی" است به این معنا که بازی کن برنده در آخر راند دوم پس از شنیدن دستور "تمومش کن" با استفاده از حرکات گوناگون به طرزی وحشتناک طرف مقابل را می کشد!!!
طراحی صحنه های بازی به طرز بسیار ملموسی مملو از نمادها و نشان های کابالایی و فراماسونری است. طی چند سال اخیر این بازی یکی از بزرگترین و مهمترین ابزارهای شست و شوی مغزی کودکان توسط نهادهای شیطانی بوده و جالب اینجاست که یواش یواش و بسیار هوشمندانه آنگونه که می خواستند موفق به القای عقاید مورد نظر در خیل وسیعی از کودکان و عموما گیمر ها شدند. (زیرا این بازی فقط مخصوص رده های سنی پایین نبوده و آنقدر زیبا طراحی شده است که هر گیمری را به سوی خود جذب میکند.)
در این بازی باز هم شاهد گرایش به خدایان متعدد با نیروهای ویژه ی خود و دور شدن از توحید و اعتقاد به خدای واحد هستیم (مثل ریدن که خدای رعد و برق است) و جای تامل دارد که در یکی از نسخه های جدید این بازی شخصیتی جدید به نام "مولاک" که شباهت اسمی زیادی به "مولوک" یا "مولوخ" یکی از جنیان مورد پرستش در دنیای باستان را دارد وارد کرده اند و عجیب تر این که دارای سه چشم (یکی در پیشانی) و رنگ پوست آبی است.
نکته ی قابل توجه دیگر در این بازی نام برخی از شخصیت هاست مثل کابال که شباهت آن به واژه ی کابالا غیر قابل انکار است و باراکا که بی شباهت به اسم یهودی باراک نیست.
در نسخه ای از این بازی که معروف به"آرماگدون" است نبرد آخرالزمان در صحرای آرماگدون به تصویر کشیده شده و نکته ی قابل تامل آن (در دموی اول بازی) تلاش شخصیت های بازی برای رسیدن به راس هرمی که در صحرای آرماگدون ایجاد می شود و شکست دادن شخصیت راس هرم (بلیز) و گرفتن جایگاه اوست. این هرم می تواند نماینده ی هرم قدرت باشد و از طرف دیگر القای معنای وجود یک درگیری بین نیروهای خوب و بد در صحرای آرماگدون به ذهن بچه ها و گیمرها مد نظر است.
در نسخه ی "دیسپشن یا نیرنگ" در مبارزه با غول آخر بازی (اوناگا) شاهد نمادهای فراماسونری متعدد در محیط مبارزه هستیم.
در مورد این بازی نمی توان اجمالا بحث کرد زیرا کاری فرهنگیست و متاسفانه شدیدا گسترش یافته اما هدف از این مقاله فقط آشنایی نسبی و ایجاد یک شمای کلی در ذهن شما عزیزان از این بازی است.
