امام حسن ـ علیه السلام ـ دارای قلبی پاک و رئوف نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه داشتند و با خرابه‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند و دردِ دلِ آن‌ها را با جان و دل می‌شنیدند و به آن ترتیب اثر می‌دادند، و در این حرکت انسان‌دوستانه جز خداوند را مدّنظر نداشتند نیز هیچ‌گاه هر ضعیف، ناتوان و درمانده، ناامید از درب خانه آن حضرت برنمی‌گشت، حتّی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند.(۴)
۱. امام حسن ـ علیه السّلام ـ تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید، مورّخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم کردند و نصف آن را برای خود و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(۵)
۲. از ابن شهر آشوب روایت شده که روزی امام حسن ـ علیه السّلام ـ بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند: خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند و حضرت بر ایشان طعام‌هایی نیکو حاضر ساختند و به لباس‌های فاخر همه آن‌ها را مزیّن ساختند.(۶)
۳. تاریخ از بخشندگی‌های امام حسن ـ علیه السّلام ـ داستان‌های فراوان به یاد دارد مثلاً روزی عربی به نزد ایشان آمد و درخواست کمک کرد و امام دستور دادند که آنچه موجود است به او بدهند و قریب ده هزار درهم موجود را به آن اعرابی بخشیدند.(۷)
۴. نسبت به کرامت‌های امام حسن ـ علیه السّلام ـ داستان‌های زیادی در تاریخ آورده شده است که جای ذکر همه آن‌ها نیست. امّا وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید برنمی‌گردانید؟ فرمودند: من هم به درگاه خدا سائلی هستم و می‌خواهم که خدا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم،(۸) لذا به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکویی که از امام حسن ـ علیه السّلام ـ در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت و آنچه را که داشت به آن‌ها می‌بخشید باعث شده که به ایشان کریم اهل بیت گفته شود. پس با توجه به کرامت‌ها و بخشش‌های کم‌نظیر و گاهی بی‌نظیر آن امام بزرگوار لقب «کریم» برازنده آن حضرت است. البته باید توجه داشت که همه ائمه نور واحد هستند و همه دارای تمام فضایل و کرامات هستند. هر چند که شرایط زمان و مکان در بروز و برجسته‌تر شدن برخی از اوصاف آن‌ها دخیل بوده است.
منبع : رجا نیوز
—-
پی‌نوشت‌ها:
(۱) نویسنده: سوسن جوادیه
(۲) شرح نهج‌البلاغه، ابن‌ابی‌الحدید، ج ۹ ، ص ۵۳
(۳) شرح نهج‌البلاغه، ابن‌ابی‌الحدید، ج ۱۶ ، ص ۱۵
(۴) زمانی، احمد، حقایق پنهان، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اوّل، سال ۱۳۷۵، ص ۲۶۸.
(۵) قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۴، قم، ج۱، ص ۴۱۷ ـ پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، نشر مؤسسه تحقیقاتی امام صادق، چاپ دوّم، ۱۳۷۴، ص ۹۰.
(۶) مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، نشر انتشارات علمیه اسلامیه، ص ۲۴۱.
(۷) شیخ عباس، قمی، منتهی الآمال، پیشین، ص ۴۱۸.
(۸) قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه فخر الدین حجازی، تهران: نشر بعثت، چاپ اوّل، ۱۳۷۶، ص۱۳۵.
(۹) حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه، رسول جعفریان، ص ۱۱۹.
(۱۰) تحلیلى از زندگانى سیاسى امام حسن(علیه السّلام)، علامه جعفر مرتضى عاملى، ترجمه محمد سپهرى، ص ۳۰.
(۱۱) همان، ص ۳۱؛ امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، سید محسن امین عاملى، ص ۲۹.
(۱۲) اعلام الهدایه، مجمع جهانى اهل‌بیت، ج ۴، ص ۴۵.
(۱۳) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۰.
(۱۴) اعلام الهدایه، ج ۴، ص ۴۵، به نقل از کافى، ج ۶، ص ۴۷۳ و بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۲۵۸.
(۱۵) همان.
(۱۶)موسوعه کلمات الامام الحسن(علیه السّلام)، نشر معروف، مؤسسه باقرالعلوم، ص ۲۶۹ و ۲۷۰.
(۱۷) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۰.
(۱۸) تحلیلى از زندگانى سیاسى امام حسن(علیه السّلام)، ص ۲۵؛ امام حسن و امام حسین(علیهم السّلام)، ص ۲۶.
(۱۹) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۱ و ۳۲.
(۲۰) همان، ص ۳۲.
(۲۱) تحلیلى از زندگانى سیاسى امام حسن(علیه السّلام)، ص ۲۶.
(۲۲) همان.
(۲۳) امام حسن و امام حسین(علیهم السّلام)، ص ۳۳.
(۲۴) همان.
(۲۵) احزاب / ۳۳.
(۲۶) حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه، ص ۱۲۰.
(۲۷) اعلام الهدایه، ج ۴، ص ۲۶، به نقل از عیون اخبارالرضا(علیه السّلام)، ج ۱، ص ۶۷.
(۲۸) همان، به نقل از سنن ابن ماجه، ج ۱، ص ۵۶.
(۲۹) همان، به نقل از جامع ترمذى، ص ۵۴۱ و مستدرک الحاکم، ج ۳، ص ۱۰۹.
(۳۰) حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه، ص ۱۲۱، به نقل از فرائد السمطین، ج ۲، ص ۶۸.
(۳۱) موسوعه کلمات الامام الحسن(علیه السّلام)، ص ۲۶۸.
(۳۲) اعراف / ۳۱.
(۳۳) موسوعه کلمات الامام الحسن(علیه السّلام)، ص ۲۹۶.
(۳۵) داستان‌ها و حکایت‌هاى نماز چهارده معصوم(علیهم السلام)، عباس عزیزى، ص ۸۷، به نقل از وسایل الشیعه، ج ۳، ص ۳۳۱.
(۳۶) همان، به نقل از بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۸.
(۳۷) همان، ص ۱۸، به نقل از خاندان وحى، ص ۳۲۳.
(۳۸) همان، ص ۹۰، به نقل از عده‌الداعى، ص ۱۸۰.
(۳۹) اعلام الهدایه، ج ۴، ص ۳۳، به نقل از امالى صدوق، ص ۱۵۰ و بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۳۳۱.
(۳۹) موسوعه کلمات الامام الحسن(علیه السّلام)، ص ۲۳۶.
(۴۰) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۹.
(۴۱) سیره پیشوایان، مهدى پیشوایى، ص ۹۰ و ۹۱.
(۴۲) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۸.
(۴۳) منتخب میزان الحکمه، ص ۴۳، به نقل از تاریخ مختصر بغداد، ج ۷.
(۴۴) همان، ص ۴۳.
(۴۵) تحلیلى از زندگانى سیاسى امام حسن(علیه السّلام)، ص ۳۸، به نقل از الغدیر، ج ۷، ص ۱۲۴.
(۴۶) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۶.
(۴۷) حیات فکرى و سیاسى امامان شیعه، ص ۱۲۰.
(۴۸) دعایى که براى دفع بلا و آفت چشم زخم، در کاغذ مى‌نویسند و به گردن و یا بازو مى‌بندند.
(۴۹) امام حسن و امام حسین(علیه السّلام)، ص ۳۸.
(۵۰) سیره پیشوایان، مهدى پیشوایى، ص ۸۸، به نقل از تاریخ الخلفاء، چاپ ۳، بغداد، ۱۳۸۳ ه .ق، ص ۱۸۹.
(۵۱ – ۵۵) اعلام الهدایه، ج ۴، ص ۳۱ و ۳۲.
برای امتیاز دادن به این مطلب اینجا کلیک کن
[کل آراء: 0 میانگین: 0]
Related Images:
Visits: 6
