فریب بلوف های امریکا را نمی خوریم

اگرچه میدان، میدان دیپلماسی است و حضار با پرستیژ خاصی برسر میز مذاکرات حاضر می شوند اما بلوف زدن، رجزخوانی،تهدید و تطمیع در این عرصه هم پررنگ است و کاربردهای خود را دارد که قاعدتا « همه طرف ها و خصوصا» مذاکره کنندگان مجرب و غیور ایران نیز به آن واقف هستند.

امریکایی ها بیش از اعضای دیگر تلاش می کنند از این حربه ها و خصوصا « بلوف زدن و تهدید» استفاده کنند و یکی از جدیدترین نمونه های آن که در بیانیه اخیر وزیر امور خارجه این کشور هم که در حضور خبرنگاران خوانده شد تکرار گشت، اعلام «آمادگی برای ترک میز مذاکره» بود.

ابراز استغنا ،که می توان آنرا شاخه ای از بلوف زدن دانست از جمله ترفندهای شناخته شده برای امتیاز گیری بیشتر و یا گران فروشی است که حتی در بده بستان های روزمره ، افراد عادی هم از آن استفاده می کنند. بنابراین  وزیر امور خارجه امریکا نباید انتظار داشته باشد این تکنیک نخ نما شده جواب بدهد و طرف ایرانی با شنیدن این مثلا « ابراز استغنای توام با تهدید»، دست و پای خود را گم کند و به فزون خواهی سیری ناپذیر امریکایی ها پاسخ مثبت بدهد.

صرف نظر از این قاعده کلی و اگر چه پیش از این در یادداشتی تحت عنوان «دستهای نیازمند امریکا به سمت مذاکرات» به چرایی نیاز امریکا به مذاکرات پرداخته ام یکبار دیگر در این نوشتار و در این مقطع حساس می خواهم ثابت کنم که امریکا نه تنها از مذاکره و حتی رسیدن به توافق با ایران بی نیاز نیست بلکه به شدت به آن نیازمند است و برای رسیدن به آن عجله هم دارد! لذا در ادامه بازی ترسوها! که عبارت بهتر و دقیقتر آن نبرد اراده هاست، اگر طرف ایرانی با اراده و مصمم، حق طلبی خود را ادامه دهد این طرف امریکایی است که ناگزیر خواهد شد و یا باید بشود که از خوی استکباری و روحیه زیاده خواهی خود فاصله بگیرد و به برد_برد رضایت بدهد و یا پی آمدهای اشتهای سیری ناپذیر خود را بپردازد.

نخستین دلیل مبنی بر نیاز امریکا به توافق، شکست های پی در پی دولت کنونی این کشور در سیاست های بین المللی خود خصوصا در منطقه خاور میانه است.کافی است به تحولات سال های اخیر در عراق، لبنان، سوریه، یمن و شرایط کنونی رژیم صهیونیستی نظری بیندازیم تا شکست های بعضا مفتضحانه امریکا را به وضوح ببینیم. علاوه بر این از جمله وعده های انتخاباتی اوباما حل مساله هسته ای ایران بود و اکنون در واپسین ماه های باقی مانده به انتخابات میان دوره ای کنگره در امریکا وی به شدت نیازمند یک دستاورد در حوزه بین المللی است تا هم کارنامه خود را از وضعیت اسفبار کنونی نجات بخشد و هم امکان پیروزی دموکرات ها را در این انتخابات حساس افزایش دهد.

گری سیک عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا  و استاد روابط بین الملل مرکز سیپای دانشگاه کلمبیا با اشاره به احتمال توافق در این باره می گوید:  « اوباما امیدوار است بتواند از این موضوع در انتخابات میان دوره ای کنگره در پاییز بهره برداری کند.» وی در این اظهار نظر که سال گذشته منتشر شد افزود: «نتایج مثبت توافق با ایران می تواند بیش از پیامدهای منفی آن در انتخابات میان دوره ای کنگره باشد، برای همین توافق هسته ای تا ماه جولای می تواند به نفع وی (اوباما) تمام شود، او می خواهد هر چه زودتر این کار صورت بگیرد.»

دومین دلیل نیاز امریکا به دستیابی به توافق، دست های خالی امریکا پس از عدم توافق است. امریکایی ها خوب می دانند پشت لاف ها و رجزخوانی های ملال آورشان هیچ گزینه ای برای مقابله با  جمهوری اسلامی ایران ندارند و بی گزینه بودن آنها تهدید جدی برای هیبتی است که از بزرگترین سرمایه های امریکا محسوب می شود.

امریکایی ها نه تنها برای پس از عدم توافق گزینه واقعی ندارند بلکه بسیار زیاد نگران امکان تداوم رژیم تحریم های بی سابقه خود علیه ایران هم می باشند و این سومین دلیل نیاز آنها به توافق با ایران است.

چهارمین مطلب که نمی دانم باید آنرا از مزایای دولت یازدهم به شمار آورد یا عیوب آن اینکه امریکایی ها خوب می دانند اگر قرار باشد توافقی با ایران داشته باشند شرایط دولت مستقر هم در کنار بقیه شرایط حایز اهمیت بسیار است و لذا اگر فرصت دولت روحانی را از دست بدهند نه تنها شرایط این دولت را در داخل با مشکلاتی مواجه می سازند بلکه موقعیت خود را برای دستیابی به یک توافق ، نامطمئن تر از حالا خواهند کرد.

و اما پنجمین دلیل، اطمینان امریکایی ها از رفتار ایران پس از عدم توافق در موضوعات مختلف از جمله فناوری هسته ای است.

پیش بینی شتاب فزاینده برنامه صلح آمیز هسته ای ایران در دوران پس از عدم توافق، پیش بینی دشواری نیست و این شتاب ضمن افزایش نگرانی های امریکا و اذنابش در منطقه، دست ایران را برای مذاکرات احتمالی آینده به مراتب بالاتر خواهد برد و بطور مثال اگر امروز با حدود بیست هزار سانتریفیوژ IR1  در نطنز به ادامه فعالیت حدود پنج هزار آن رضایت می دهد. قطعا در آینده، اگر آینده ای برای مذاکرات متصور باشد، امریکایی ها باید با ایرانی مذاکره کنند که ده ها هزار سانتریفیوژ با نسل های بالاتر در اختیار دارد و ده ها تن مواد ذخیره شده و…

برای اطمینان بیشتر از این مساله، دوباره نظر مقامات امریکا را به این جمله دکتر روحانی در مراسم افطار با اهالی رسانه جلب می کنم. «دولت آمادگی کامل دارد که اگر هر روز آنها توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را شدیدتر از آنچه که در ذهن آنها می گذرد، برگرداند و تغییر دهد.»

افزایش بدبینی افکار عمومی داخل و خارج کشور به امریکا و از دست رفتن افق همکاری های احتمالی در موضوعات دیگر را نیز می توان به این فهرست افزود و به وضوح نیاز جدی امریکایی ها به توافق را دریافت.

در این سطور پایانی یادآوری و تاکید بر دو نکته را لازم می دانم . نخست اینکه  استفاده از این موقعیت و فرصت بدست آمده و دستیابی به یک توافق خوب در صورتی برای مذاکره کنندگان کشورمان ممکن است که اولا این نیاز امریکا را به خوبی درک کنند و ثانیا از اعتماد به نفس بالا که جزو اولین ویژگی های مذاکره کننده خوب است برخوردار باشند.

لذا اگر طرف ایرانی هم خود را با هزار زبان نیازمند به توافق در هر شرایطی نشان بدهد و یک روز خزانه خالی خود و روز بعد آب آشامیدنی مردم و یک روز هم با سوءبرداشت از صلح امام حسن(ع) دست های بالا رفته خود را به نمایش بگذارد دیگر نباید از دشمن مکار و زیاده خواه انتظار به اندازه خواهی داشته باشد!

و نکته دوم و آخرین مطلب اینکه در شرایطی که دست های خالی امریکا نیازمند یک توافق است، تن دادن به یک توافق نه چندان خوب و یا خدای ناکرده بد، هیچگونه توجیهی نخواهد داشت و قطعا « فرزندان امین، غیور، شجاع و متدین انقلاب به چنین توافقی فکر هم نمی کنند چه برسد به پذیرش آن، حتی با وجود فشارهای آشکار و پنهان به آنها!