سیاست امر جذابی است و همین مساله سبب شده تا افراد زیادی تمایل به ابراز بیان و نظر در این حوزه داشته باشند. از سوی دیگر، شهرت بازیگران در ایران اگر بیشتر از سیاستمداران نباشد، قطعا کمتر نیست. برآیند این دو مساله سبب شده تا بازیگران و هنرپیشه‌ها معمولا خود را شایسته حضور در عرصه سیاسی کشور بدانند.
از لحاظ حقوق شهروندی و آزادی بیان این مساله مورد اشکال نیست اما نکته‌ای که در اینجا مغفول مانده، پیش نیازهای ورود یک بازیگر به عرصه اظهارنظر سیاسی یا حقوق است؛ پیش نیاز مهمی به نام «سواد».
نگاهی به یک مورد و مثال در این زمینه می‌تواند راهگشا باشد؛ جایی که «شهرزاد» سریال‌های تلویزیونی از حساب کاربری خود در توئیتر به عنوان تریبون اظهارنظرهای سیاسی و البته حزبی استفاده می‌کند؛ جایی که ترانه علیدوستی در قامت یک فعال سیاسی وارد میدان شده است.
روز گذشته خبری درباره اقامت اجباری شیخ عیسی قاسم در بحرین در رسانه‌ها منتشر شد؛ خبری که اگرچه فضای افکار عمومی در ایران را به سمت دشمنی دائم سعودی‌ها با اسلام ناب هدایت کرد اما فضایی هم برای ماهی‌گیری سیاست‌زدگان فراهم کرد؛ از جمله اظهارنظرهایی درباره سران فتنه.
خانم ترانه علیدوستی تلاش کرد تا در توئیتی، «اقامت اجباری» را همان «حصر خانگی» عنوان کند و با شبیه‌سازی، ماجرای اعتراضات مردمی در بحرین را به فتنه ۸۸ و آشوب‌های خیابانی مرتبط کند؛ غافل از اینکه خوب اشک ریختن در سریال‌ها نمی‌تواند کمکی به «اظهارنظرهای حقوقی» ایشان بکند.
اما اصل ماجرا چیست؟ درباره شیخ عیسی قاسم، دولت بحرین تابعیت ایشان را لغو کرده و همزمان اجازه خروج هم به ایشان داده نمی‌شود و به همین دلیل از عنوان حقوقی «اقامت اجباری» برای او استفاده می‌شود و ارتباطی با حصر خانگی ندارد. البته اگر خانم علیدوستی تمایل داشته باشند، لغو تابعیت از سران فتنه هم می‌تواند در دستور کار قرار بگیرد اما قطعا نظرات شبیه‌سازانه ایشان تفاوت زیادی با احکام حقوقی دستگاه قضایی کشور دارد.
رجانیوز
