حقیقت پدیا – جامعه مدنی
حقیقت پدیای توهم توطئه را در ادامه بخوانید.
ایکس – شبهه:توهم به خطورات ذهنی می‌گویند. خواه در بیرون واقعیت عینی داشته باشد و خواه نداشته باشد. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «بسیاری از مردم عبدالاوهام هستند»، یعنی اوهام خود را بندگی و تبعیت می‌کنند.
معنای «توطئه» نیز مقدمه چینی، آماده کردن، زمینه سازی و مساعد نمودن شرایط برای انجام یک کار است که البته بیشتر به کاری که «علیه» باشد اطلاق می‌گردد.
پس، منظور از «توهم توطئه» در اصطلاح سیاسی این است که در واقعیت و عینیت خارجی، هیچ دشمن و توطئه‌ای علیه اهداف و منافع در کار نباشد، اما عده‌ای در ذهن خود خیال، تصور و توهم کنند که دشمن و توطئه در کار است.
الف – ضرورت اجتناب ناپذیر دشمن شناسی (تهدید):
هر چیزی ضدی دارد که اصطلاحاً به آن «دشمن» اطلاق می‌گردد. به عنوان مثال: جهل دشمن علم، بیماری دشمن سلامتی، فقر دشمن غنا، تزلزل دشمن ثبات، کفر دشمن ایمان، نفاق دشمن صداقت، ریا دشمن اخلاص و … می‌باشد. پس، هر کمالی نیز از سوی دشمنش مورد «تهدید» قرار می‌گیرد. لذا وجود «دشمن» در هر امری نه خیال است، نه تصور و نه توهم بی‌جا. از این رو «دشمن شناسی – تهدید شناسی» برای حصول موفقیت، ثبات و دوام در آن، ضرورتی اجتناب ناپذیر است و اهمال در این امر موجب صدمه و شکست خواهد شد. به عنوان مثال: امریکا، اسلام – مسلمین و جمهوری اسلامی ایران را دشمن می‌شناسد و متقابلاً اسلام و مسلمین و به ویژه جمهوری اسلامی ایران نیز امریکا را دشمن می‌شناسند. و این یک واقعیت است و نه توهم.
خداوند متعال که خالق و هادی بندگانش می‌باشد، ابلیس و شیاطین انس و جن را به عنوان «دشمن» به انسان معرفی نموده و توجه به مکر و توطئه‌ی آنها را متذکر شده و آدمی را از بندگی، اطاعت و تبعیت آنها منع نموده است.
«إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ» (فاطر،۶)
ترجمه:در حقیقتشیطان دشمن شماست، شما [نیز] او را دشمن گیرید، [او] فقط دار و دسته خود را مىخواند تا آنها از یاران آتش باشند.
«أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ * وَأَنْ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ» (یس، ۶۰ و ۶۱)
ترجمه:اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نکردم که شیطان را مپرستید زیرا وى دشمن آشکار شماست * و این که مرا بپرستید این است راه راست.
ب – معرفی تهدیدهای دروغین یا «توهم توطئه»:
شیطان نیز دائم دشمنان یا تهدیدهای دروغین معرفی می‌کند. به عنوان مثال: انسان را از فقر ظاهری می‌ترساند – از بی اعتباری ظاهری می‌ترساند … و او را به خلاف وامیدارد. در عینیت خارجی و جهان سیاست نیز شاهدیم که امریکا دائماً یک یا چند «تهدید دروغین» را به مردم خود و اذهان عمومی جهانیان القا می‌کند که دلیل و توجیهی برای جنایاتش باشد. به عنوان مثال: اسلام را تهدید و مسلمین را تروریست معرفی می‌کند و اسلام هراسی را ترویج می‌نماید – 11 سپتامبر را راه می اندازد و مردم امریکا را می ترساند که یک گروه تروریستی کوچک به نام القاعده (که دست ساز خودش است) می خواهد کل امریکا را نابود کند و برای مقابله با این «دشمن – تهدید» به افغانستان لشکر‌کشی می‌کند – مدعی می‌شود که صدام از سلاح‌های کشتار جمعی برخوردار است و می‌خواهد جان بشریت و امریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها را هدف بگیرد و به این بهانه به عراق لشکر‌کشی می‌کند – می گوید: ممکن است جمهوری اسلامی ایران با دستیابی به فن آوری هسته‌ای، بمب اتم بسازد و به ما حمله کند – به اعراب و کل جهان ایران را یک تهدید معرفی می‌کند و … . اینها همه «توهم توطئه» و القای آن به اذهان عمومی است.
واقعاً توسل به این دروغ‌ها و ترویج «توهم توطئه» در اذهان عمومی امریکا و اروپا، جهان عرب و …، برای ابرقدرتی چون امریکا چه ضرورتی دارد؟ ضرورتش این است که انسان فطرتاً کمال‌جو و بالتبع دشمن ستیز است. پس معرفی «کمال کاذب» و «دشمن کاذب»، تنها راه اغفال و بردگی کشاندن اوست، چنان چه شناختن دوست و دشمن حقیقی، همراهی دوست و اجتناب از دشمن و توطئه‌هایش، تنها راه سعادت اوست.
ج – انقلاب و جمهوری اسلامی ایران و «توهم توطئه»:
ملتی برای استقلال خود قیام کردند و حکومت و قوانینی را نیز برای خود بهتر دانسته و قبول کرده‌اند. آیا گمان آن که نظام سلطه و صهیونیسم بین‌الملل با تأسی به اصولی که خود تحت عنوان «دموکراسی» – «حقوق بشر» و «لیبرالیسم» تبلیغ می‌کنند، به راحتی قبول کرده و از منافع از دست رفته خود چشم می‌پوشند و هیچ «توطئه‌ای» برای براندازی و بازگشت تدارک نمی‌بینند، خودش یک توهم بی‌جا نیست؟ آیا دوست شناختن دشمن، خودش یک توهم بی‌جا و ناشی از توطئه‌ی واقعی نیست؟
د – کدام یک از موارد ذیل با حمایت خارجی واقع نشده و «توهم توطئه» بوده است؟
*-حمایت از رژیم منحوس پهلوی در کشتار بی رحمانه و سرکوب انقلاب و انقلابیون؟
*- راه انداز جنگ داخلی در کردستان و توطئه برای راه اندازی جنگ‌های مشابه در استان‌های مرزی جهت تجزیه کشور؟
*- تحمیل جنگ خارجی ۸ ساله که تمامی کشورهای اروپایی و اغلب کشورهای عربی در آن شرکت داشتند؟ هم چنین بمباران شیمیایی شهرها و کشتار مردم غیر نظامی؟
*- فعال کردن گروهک‌های تروریستی در ایران – انفجار حزب جمهوری و به شهادت رساندن ۷۲ نفر از خدمتگزاران انقلابی و صدیق و در رأس آنها سید مظلوم، شیهد آیت‌الله بهشتی -ترور رئیس جمهور و نخست وزیر ایران – ترور آیات عظام و شهدای محراب – ترور سایر مسئولین و حتی مردم بی‌گناه؟
*- هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری و کشتار صدها مسافر بی‌دفاع و اهدال مدال به فرمانده جانی؟
*- ترور دانشمندان دینی چون شهید مطهری و نخبگان علمی چون دانشمندان علوم هسته‌ای و سردارانی چون شهید صیاد شیرازی در غیر زمان جنگ؟
*- انجام عملیات جاسوسی چون طبس و صدها نمونه‌ی دیگر؟
*- تحریم اقتصادی حتی (به اذعان خودشان) علیه مردم؟
*- ایجاد فتنه ها و توطئه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در داخل کشور؟
*- …
آیا این واقعیت‌ها همه «توهم توطئه» است؟ یا آن که «توهم» انگاشتن دشمنی‌ها و توطئه‌ها، خود یک توطئه‌ی بسیار ظریف‌تر و حساس‌تری است که از سوی دشمن دیکته و از ناحیه ستون پنجم اشاعه شده و به اذهان عمومی القا می‌گردد، تا نه تنها از دشمن غافل شوند، بلکه دوست را (به علت توهم) دشمن، و دشمن واقعی را دوست گمان کنند؟ به این می‌گویند «توهم توطئه»، نه واقع‌گرایی بر اساس بصیرت.
حتماً با تأمل و تعمق کافی تلاوت نماییم:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاء تُلْقُونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّهِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءکُم مِّنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِن کُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاء مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّهِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ وَمَن یَفْعَلْهُ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِیل» (الممتحنه، ۱)
ترجمه:اى کسانى که ایمان آوردهاید! دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگیرید [به طورى] که با آنها اظهار دوستى کنید و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که براى شما آمده کافرند [و] پیامبر [خدا] و شما را [از مکه و دیارتان] بیرون مىکنند که [چرا] به خدا پروردگارتان ایمان آوردهاید؟! اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بیرون آمدهاید [شما] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مىکنید در حالى که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم و هر کس از شما چنین کند قطعاً از راه درست منحرف گردیده است.
