نودیها : حامد زمانی فرزند انقلاب بود. همان کسی که در دوران سکوت خواص، فتنه را فریاد می‌کشید و در اوج دوران آمریکا دوستی دولت، مرگ بر آمریکا سر می‌داد. او زمانی که از مدافعان حرم نمی‌گفتند، از آن‌ها می‌خواند و آن زمان که خوانندگان کم‌مایه در کنسرت‌های شبانه بار خود را می‌بستند، ارزش‌های اصیل را مرور می‌کرد.
به گزارش رجانیوز، حامد زمانی کسی بود که بازار داغ موسیقی با مضامین سخیف را به نفع جریان انقلابی بر هم زد. او در نوع خود یک پدیده بود، کسی که در عین جذب مخاطب از همه قشر و سلیقه‌ای، عالی‌ترین مضامین انقلاب را در دستگاه موسیقیایی آورد. او زمانی که سیاستگذاران فرهنگی پا به ابتذال گذاشتند تا مخاطب خود را بالا ببرند، ساحت جدیدی در نگاه به مقوله‌های فرهنگی به وجود آورد، محتوا و فرم را در هم آمیخت و از پدیده‌ای نو رونمایی کرد.
شانیت آثار او نه مخدری برای تسکین روزمرگی انسان غربی و نه عاشقانه‌ای سخیف و کم مایه برای رنگ دادن به دنیای بی‌رنگ عشق امروزی بود، او در خط مقدم قیام علیه استکبار موسیقی اصیل تولید می‌کرد.
حامد زمانی سال هشتاد و هشت با آهنگ «دیروز، امروز، فردا» شناخته شد و با تولید حدود ۸۰ قطعه ارزشی، به مهم‌ترین خواننده انقلاب در دهه ۹۰ تبدیل شد. از آثار مهم او می‌توان به «مکر شیطان»، «راز روشن»، «مرگ بر آمریکا»، «گزینه‌های روی میز»، «لبیک»، «هم‌آواز»، «گله گرگ»، «ثریا»، «آخرین قدم»، «هفت‌تیر»، «سپر»، «خبری هست»، «دلارام»، «شمشیر» و «سرانجام» اشاره کرد.
او فاتح عرصه‌ای نو برای جمهوری اسلامی و امیدی برای جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی بود. حامد زمانی در میانه دریای شور ابتذال امروزی مردانه ایستاده بود و حالا که نیست قدرش را بیشتر می‌دانیم.
عجیب است که ده‌ها اتفاق مهم مانند شهادت سرداران مقاومت، حمله به عین السد، شهادت شهید فخری زاده بدون حامد زمانی گذشت و نبودش به چشم نیامد.
واقعیت این است که جریان فرهنگی انقلاب مانند طفلی ناخوانده با زمانی برخورد کردد. نبود او برای ما تفاوتی با نبود یک خواننده بی‌مایه پاپ نداشت! لیکن اگر هنرمندی با این استعداد در هر گروه و جریانی دیگری بود، بی‌پروا برای حفظ او می‌جنگیدند.
دیروز و امروز بدون زمانی گذشت و چشممان به فردایی است که او باز در میانه میدان غوغا کند.
رجانیوز
حامد زمانی هست ولی رسانه های (به اصطلاااااح) انقلابی شدیدا بایکوتش کردن و نمیذارن که دیده بشه…