جوشن کبیر با ساز و آواز بنیامین

نودیها:بنیامین بهادری چند روز پیش قطعه ای در کانال تلگرامی اش منتشر کرد با عنوان «کبیر». او در این قطعه بخش هایی از دعای جوشن کبیر را با ساز و آواز خوانده است. بنیامین دو سال پیش در این باره حرف های جالبی زده بود.

واکنش وزارت ارشاد

انتشار قطعه «کبیر» با اعتراض چند رسانه مواجه شد و واکنش فوری دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی  را به همراه داشت. این دفتر با انتشار اطلاعیه اعلام اثر «کبیر» بنیامین بهادری که در فضای مجازی منتشر شده در خارج از کشور تهیه و منتشر گردیده و هیچگونه مجوز انتشار از مراجع قانونی ندارد. متن کامل اطلاعیه به این شرح است:«در پى انتشار قطعه «کبیر» که توسط آقاى بنیامین بهادرى اجرا و در فضای مجازى منتشر شده است، برخى از مردم و دست اندرکاران حوزه موسیقى از دفتر موسیقى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى در مورد چگونگى انتشار آن سؤالاتى داشتند که بدینوسیله به اطلاع می رساند؛ اثر یادشده در خارج ازکشور تهیه و منتشر گردیده و هیچگونه مجوز انتشار از مراجع قانونى ندارد.»

بازخوانی یک گفت و گو 

هنوز بنیامین بهادری در این باره اظهار نظری نکرده است اما ۲۳ تیر ۹۴ مصاحبه ای با او روی خروجی خبرگزاری تسنیم قرار گرفت که احتمالا اشاره هایش به «کبیر» برمی گردد. بهادری در بخشی از مصاحبه اش گفته بود وزارت ارشاد اجازه پخش دعا با موسقی را نداده:«قطعه‌ای است که بخشی از یک دعای مهم را با موسیقی اجرا کردم. مسئولان دفتر موسیقی صلاح بر انتشارش ندانستند. این به‌معنی حذف کردن این قطعه از آلبوم نبود و در واقع این قطعه از آلبوم حذف نشد. در نسخه نهایی آلبوم «۹۴» که برای دفتر موسیقی فرستادیم، این قطعه دعا نبود. بعدها از دفتر موسیقی و معاونت هنری برای انتشار این قطعه مشورت گرفتیم که نظرشان این بود که در حال حاضر زمان مناسب انتشار این قطعه نیست.آقای مرادخانی گفت: این قطعه را به من بدهید تا رویش کار کنم. ایشان روایتی خواند که براساس آن در آخرالزمان دعاها را با موسیقی می‌خوانند. من پرسیدم که از نشانه‌های خوب است یا بد. که آقای مرادخانی گفت: من هم می‌خواهم همین را بدانم. به هر حال فعلاً این قطعه را منتشر نمی‌کنم.»بنیامین این را هم گفته بود که :« گاهی متونی مانند دعا را با موسیقی‌های بی‌جانی می‌خوانند که به‌نظرم اگر همین موسیقی بی‌جان کنار این دعا نباشد بهتر است. اما ما در این قطعه واقعاً برای این دعا موسیقی ساختیم. به هر حال به هر دلیلی صلاح بر انتشارش نشد.»

فکر می‌کنم که از معنویت دعا چیزی کم نشده

بنیامین که خودش سابقه حضور در فضاهای مذهبی را دارد به واکنش‌های احتمالی به قطعه‌هایی که برای دعاهای مذهبی ساخته می‌شود، اشاره کرده بود:«فضاهای مذهبی را به‌خوبی می‌شناسم. پیش از این هم این‌گونه بود، من برخی کارهای آسمانی و محرمی را با فضای موسیقی مدرن کار کردم. این آثار در ابتدا با واکنش‌های دوگانه‌ای روبه‌رو بود. در این گونه موارد که به اعتقادات مردم مربوط است، فضا بسیار حساس است. آمادگی این را دارم که در آینده این قطعه را به رأی‌گیری مردم بگذارم و مردم درباره‌اش نظر بدهند. به‌طور حتم و با شناختی که از مردم ایران دارم، با کلّیت این قطعه مخالفت نمی‌کنند. مردم ایران بسیار پویا و به‌روز هستند. تا همین چند سال پیش، دیگران ما را جهان سومی می‌دانستند اما همین الآن با جهان اولی‌ها نشسته‌ایم و حرف می‌زنیم. در کل ایرانیان با مسائل جدید به‌طور یک‌بعدی مخالفت نمی‌کنند.من اجرای خودم را دوست دارم و فکر می‌کنم که از معنویت دعا چیزی کم نشده است. حد و مرز را می‌شناسم. حدی که شنونده دعای همراه با موسیقی را می‌شنود و از حس و حال دعا خارج می‌شود؛ من این حد را می‌شناسم و وارد آن نمی‌شوم. نمی‌خواستم شنونده از محتوا که همان دعاست، غافل شود».

سابقه مداحی بنیامین

این خواننده موسیقی‌ پاپ درباره سابقه مداحی اش هم گفته بود: «من در محله‌هایی (منظور محله‌های جنوب شهر تهران است) زندگی کردم که در آنجا همه نوع آدمی از هر تیپی هست و با تیپ‌های متفاوت بهتر کنار می‌آیند. در خانواده ما گرایش‌های متفاوتی بود که ترکیبی از آنها شد «بنیامین». البته من سعی کردم که از هر گرایشی که بود بهترین‌هایش را برگزینم. در خانواده ما رگه‌های مذهبی وجود دارد و کنارش رگه‌هایی هست که اصلاً مذهبی نیستند؛ البته همین‌ها هم اصول خاصی در زندگی‌شان دارند.همه ما یادمان هست که وقتی وارد دبستان می‌شدیم هر کسی استعداد خاص خود را داشت و در همان زمینه گام برمی‌داشت. من اهل خواندن قرآن و سرود بودم. باید می‌رسیدم پشت میکروفن. هر چیز سالمی را که می‌شد خواند من می‌خواندم.برای کسی که قرار است بخواند، خواندن و تریبون مهم است. من مجالس روضه را بسیار دوست دارم. عشق بی‌قید و شرطی که هر کسی آرزویش را دارد، در این مجالس جاری است. آدم‌هایی آمده‌اند و از وقت خود گذشته‌اند و خودشان را آرام کرده‌اند تا کنار هم به مسائلی بپردازند که مربوط به سال‌های بسیار دور است. از این بی‌قید و شرط‌‌تر من ندیده‌ام. در این فضاها بودم، شعر هم می‌گفتم. برای مداحان بزرگ شعر و نوحه می‌ساختم.مداحی را از فضاهای مدرسه و دبیرستان آغاز کردم. اما اصلی‌ترین مداحی‌ام در تکیه‌ای در سلسبیل بود. آنجا را بسیار دوست دارم. چند سالی در این تکیه نوحه خواندم. آخرین باری که آنجا خواندم ۲۰سالم بود.موهای بلندی داشتم و شکل و شمایلم به آدم‌های هیئتی نمی‌خورد. با چنین چهره‌ای آنها نمی‌گذاشتند که من به تریبون نزدیک شوم. هرچقدر هم که استعداد نشان می‌دادی به شما فضا نمی‌دادند. تنها کسانی که به من تریبون دادند، همین هیئتی بود که در «سلسبیل» بود. بقیه هرگز اجازه نزدیکی به تریبون را نمی‌دادند. کسانی که در هیئت سلسبیل بودند از مردم عادی و از تیپ‌های مختلف بودند که تنها در ۱۰ روز محرم تشکیل می‌شد.بیشتر نوحه‌ها و آثاری را که در این زمینه می‌ساختم مداحان بزرگ در جاهای خاص اجرا می‌کردند. جالب این که خودم در این فضاهای خاص مجالی برای خواندن نداشتم. تنها کسی که در چنین فضاهایی به من مجالی داد، آقای «خلج» بود. ایشان مداح مستقلی است. ایشان تنها مداحی است که سال‌های بعد بدون ترس به کنسرت من هم آمد. کسان دیگری که دعوت کردم یا نمی‌آمدند یا به‌گونه‌ای پنهانی می‌آمدند و می‌رفتند. در آن زمان جوانی، تنها کسی که تریبونی مهم به من داد، همین آقای خلج بود.بعد از آلبوم «۸۵» هم خیلی‌ها از من خرج می‌کردند و می‌گفتند: بنیامین پیش ما می‌آمده، در حالی که پیش هیچ کسی نمی‌رفتم ».

واکنش ها چه خواهد بود؟

خبرنگار تسنیم که ظاهرا قطعه کبیر را شنیده بود پرسشی مطرح می کند درباره واکنش های احتمالی : « همین قطعه‌ای که در آن دعایی با همراهی موسیقی خوانده‌اید، به‌نوعی بازگشت به دوران مداحی محسوب می‌شود؟ می‌توان این حرکت را به‌نوعی «بازگشت پسر نافرمان» تلقی کرد؟» و بنیامین می‌گوید: «چه بسا وقتی که منتشر شود و یا منتشر می‌شد، دوستان مداحمان از نخستین مخالفان باشند.» واکنش ها چه خواهد بود؟

تبیان