دکتر اکبری گفت: در صورتیکه مردم برخی از کارها را به کودکان خود تحمیل کنند، ممکن است که پرانتزی شدن زانوها تسهیل شود، اگرچه در مورد کودکانی که از نظر ساختاری طبیعی هستند و همچنین فعالیت مناسبی دارند، پاها پرانتزی نمی‌شود اما ممکن است به دلیل نقص تغذیه‌ای و کاهش مصرف شیر و لبنیات کلسیم بدن این افراد کاسته شود و دچار راشیتیسم شوند، در این صورت امکان دارد پرانتزی شدن پاها رخ دهد.
وی در ادامه افزود: اگر در سنینی که کودکان شروع به نشستن می‌کنند، مانند سنین ۸ ماهگی، مدت زیادی را از کودکان بخواهیم تا به شکل چهار زانو بنشینند، نه به شکل دو زانو تمایل به پرانتزی شدن پاها بوجود می‌آید.
دکتر اکبری گفت: بطور معمول در زندگی روزمره اگر مشکلات تغذیه‌ای و استخوانی و مفصلی در کودکان وجود نداشته باشد، احتمال دفرمیتی یا بد شکلی پاها بسیار کم است.
وی متذکر شدند: کودکانی که به این عارضه مبتلا شدند می‌توان از طریق آموزش روشهای صحیح نشستن و برخاستن و همچنین تقویت قسمتی از عضلات و کشیدن بخشی دیگر از عضلات که در تثبیت این بد شکلی زانوها نقش ایفا می‌کنند، به بهتر شدن این اختلال کمک کرد همچنین در کنار این موارد می‌توان از وسایل کمکی (ارتزها) مانند: کفش، زانو بند و . . . بسته به نوع و شکل بدشکلی، استفاده کرد، اما اگر میزان این بدشکلی زیاد باشد و یا تثبیت شده باشد و ما احتمال دهیم که این مشکل با روشهای غیر جراحی قابل رفع نیست در آن شرایط باید این افراد به جراح معرفی شوند و با عمل جراحی در صدد اصلاح این نوع از عوارض تلاش کنند.
وی در پاسخ به اینکه بهترین زمان برای جلوگیری از این مشکل چه سنی است، افزود: بسته به منشاء پرانتزی شدن و میزان آن و همچنین تمایل و همکاری کافی فردی که دچار این عارضه شده متفاوت است اگر همکاری آن فرد به خوبی انجام گیرد و مشکل در قسمت مفصل باشد معمولا این کار در هر سنی می‌تواند اصلاح شود، اما اگر خود استخوان و نه مفصل دچار انحراف شده باشد و فرد مبتلا به این عارضه نیز همکاری کافی نداشته باشد و مشکل او شدید باشد (انحراف ۱۵ درجه در هر اندام) در چنین شرایطی تنها راه اصلاح این عارضه روشهای جراحی است.
باشگاه خبرنگاران
