نودیها:جام جهانی ۲۰۱۸ در حالی درکشور روسیه در حال برگزاری است که پیش از شروع مسابقات به دلیل تنش کشورهای اروپایی و روسیه بحث‌هایی در مورد تحریم مسابقات در رسانه‌های بین‌المللی مطرح شد اما در نهایت فوتبال بر سیاست چیره شد و تیم‌های اروپایی و هوادارانشان حضوری پررنگ و چشمگیر در روسیه داشتند. 
روسیه پهناورترین کشور جهان؛ تلاش کرد میزبانی شایسته برای مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان باشد. روس‌ها در برقراری امنیت مسابقات بسیار موفق عمل کردند و بگیر و ببند در این جام بسیار شدید بود! نه تنها خبرنگاران و عکاسان مورد تفتیش بدنی قرار می‌گرفتند که حتی میهمانان بخش VIP ورزشگاه نیز از یکی دو گیت امنیتی باید عبور می‌کردند. مساله‌ای که اگر در ایران اتفاق بیفتد باعث درگیری شدیدی بین اهالی رسانه و میهمانان ویژه ورزشگاه با ماموران انتظامی و امنیتی می‌شود اما در روسیه حتی نایب رئیس فدراسیون‌ها هم باید از گیت امنیتی عبور می‌کردند!
روس‌ها برای تامین امنیت با هیچکس شوخی نداشتند از ۳-۴ کیلومتری ورزشگاه اجازه تردد به هیچ خودرویی نمی‌دادند و این مساله برای برخی از هواداران و سالمندان فوتبال مشکلاتی هم ایجاد کرد اما میزبان می‌خواست همه چیز تحت کنترلش باشد و به سالمندان هم توجهی نمی‌کرد. همه باید این فاصله چند کیلومتری تا ورزشگاه را طی می‌کردند و پیر و جوان هم نداشت!
میزبان جام جهانی به دنبال درآمدزایی هم بود و شاید یکی از انگیزه‌های روس‌ها برای میزبانی مسابقات همین مساله پول‌سازی بود. روسیه حتی از خبرنگاران و عکاسان هم رایگان پذیرایی نکرد و نهایت میهمان نوازی آنها یک بطری آب معدنی کوچک قبل از هر مسابقه بود!
نمایندگان رسانه‌های گروهی هم در مرکز رسانه‌ای هر ورزشگاه باید خودشان دست به جیب می‌شدند. نماد مسابقات هم بهترین بهانه برای درآمدزایی بود و زابیواکا( گرگی خندان ) که برای خرید کوچک‌ترین سایز آن باید ۷۰ هزار تومان پرداخت می‌کردید البته نوع رومیزی و کوچک این نماد هم در شهرهای مختلف قیمتی بین ۱۸ هزار تومان تا ۳۰ هزار تومان داشت.
خبرنگاران و عکاسان ایرانی نیز در روسیه سفری پرماجرا و سخت را پشت سرگذاشتند. خبرنگاران ایرانی مجبور شدند برای حضور در سه شهر سن پترزبورگ، کازان و سارانسک بیش از ۶ هزار کیلومتر را با اتوبوس طی کنند و همین مساله دشواری‌های زیادی برای نمایندگان رسانه‌های گروهی ایجاد کرد که البته گریزی هم از این مسافرت طولانی در دل پهناورترین کشور جهان نبود مگر اینکه هزینه سفر با هواپیما پرداخت می‌شد که البته مقرون به صرفه برای رسانه‌ها و حتی فدراسیون فوتبال نبود و به همین دلیل نمایندگان رسانه‌های گروهی این مسافت را زمینی در کشور روسیه طی کردند و برخی نیز با قطارهای رایگان فیفا در روسیه این سفرها را انجام دادند که در نهایت تفاوت زیادی از نظر زمانی و مسافتی با اتوبوس نداشت.
به هر حال آنچه از این جام جهانی برای فوتبال ایران و نمایندگان رسانه‌های گروهی در جمهوری اسلامی باقی ماند خاطرات خوش از درخشش غیرتمند تیم ملی و ملی پوشان بود. همانطوری که فیفا هم تعصب و جنگندگی بازیکنان تیم ملی ایران را ستود و نوشت که آنها به جام جهانی رنگ، تعصب و غیرت بخشیدند.
البته فیفا ۱۰۰ میلیون دلار (به جز درآمدزایی روسیه) به میزبان مسابقات می‌دهد تا از میراث جام جهانی یعنی ورزشگاه‌های احداث شده مراقبت و نگه‌داری کند و این یعنی سود خالص برای روس‌های حسابگر! البته فوتبال ایران هم به لطف درخشش تیم ملی قطعا درآمد خوبی از جام جهانی خواهد داشت درآمدی که شاید بخش زیادی از آن به کی‌روش سرمربی تیم ملی برسد. زیرا او قدرت مطلقه‌ای در فوتبال و تیم ملی ایران دارد به طوریکه حتی ما در این جام جهانی مدیر ایرانی روی نیمکت تیم ملی نداشتیم و محمدرضا ساکت دبیر فدراسیون فوتبال را روی نیمکت تیم ملی فوتبال ندیدیم! و این در شرایطی بود که در جام جهانی ۲۰۱۴، مهدی نبی به عنوان مدیر تیم ملی بر روی نیمکت نشسته بود.
فارس
Related Images:
Visits: 13
