لطفعلی‌خان» یک بازی اکشن اول شخص از نوع شمشیربازی محسوب می‌شود که وقایع آن در محدوده‌های جغرافیایی زرقان و کرمان و در قالب ۲۲ مرحله رخ می‌دهد. وظیفه شما در طول بازی این است که با کشتن سربازان قاجار، لطفعلی‌خان را در کسب دوباره قدرت یاری کنید. تا پنج ـ شش سال پیش عنوان «بازی ایرانی» و «ساخت داخل» اصلا در مخیله کسی هم نمی‌گنجید. تا اینکه خبر انتشار بازی‌هایی چون «رانندگی در شهر تهران» و چند عنوان دیگر همه را مشتاق و امیدوار کرد. اما این خوشحالی هم دیری نپایید و پس از چند سال اکثر گیمرها به این نتیجه رسیدند که فعلا سراغ بازی‌های ایرانی نروند.
اما در یکی دو سال اخیر و پس از انتشار چند عنوان خوب نظرها تغییر کرد. همه اینها را گفتیم تا برسیم به خوب‌ترین بازی ایرانی؛ دست کم تا کنون. «لطفعلی‌خان زند» دومین محصول جدی شرکت هنرهای پویا در عرصه بازی پس از «پایان معصومیت» محسوب می‌شود. در ادامه نقدی مختصر بر این بازی را می‌خوانید.
«لطفعلی‌خان» یک بازی اکشن اول شخص از نوع شمشیربازی محسوب می‌شود که وقایع آن در محدوده‌های جغرافیایی زرقان و کرمان و در قالب ۲۲ مرحله رخ می‌دهد. وظیفه شما در طول بازی این است که با کشتن سربازان قاجار، لطفعلی‌خان را در کسب دوباره قدرت یاری کنید. بخش اعظم بازی از یک گیم‌پلی یکنواخت و ساده برخوردار است.
هر بار شما وارد محیط جدیدی می‌شوید که تعدادی از سربازان ابراهیم‌خان کلانتر خائن یا در مراحل بعدی سربازان قاجار به استقبالتان می‌آیند و باید با شمشیری که در دست دارید آنها را به هلاکت برسانید. البته در طول بازی شمشیرهای دشمنان را نیز می‌توانید جمع‌آوری کنید که از نظر قدرت تاثیرگذاری فرق چندانی ندارند. فقط در مراحل آخر استفاده از شمشیر هادی خان بروجردی یا دو شمشیر مصطفی‌خان قاجار باعث می‌شود بتوانید دشمنان را سریع‌تر ازپا درآورید.
همچنین امکان استفاده محدود از تفنگ را هم دارید که همانطور که در راهنمای بازی هم ذکر شد، به دلیل قدیمی بودن حال و هوای بازی فقط دو گلوله دارد و اکثر مواقع ترجیح می‌دهید از خیرش بگذرید! در گوشه پایین سمت چپ تصویر همواره اسلحه مورد استفاده شما به همراه مقدار جانتان نمایش داده می‌شود که در صورتی که از ۱۰۰ به صفر برسد، بایستی مرحله مربوط را از ابتدا آغاز کنید. با هر ضربه‌ای که دشمنان به شما وارد می‌کنند، بسته به محل اصابت و شدت اصابت شمشیر مقداری از سلامتی شما کاسته می‌شود. البته آنها راه‌های دیگری هم برای ضربه زدن به شما دارند؛ مثل پرتاب خنجر یا شلیک گلوله که در بعضی از مراحل دیده می‌شود. در عوض، در گوشه و کنار به تقلید از بسیاری بازی‌های مشابه، جعبه‌هایی چوبی وجود دارند که با شکستن آنها می‌توانید اسلحه یا بطری‌های سلامتی جمع‌آوری کنید.
البته اگر دستتان به این بطری‌ها نرسید، چندان هم جای نگرانی نیست. چون به تدریج شماره جان شما خود به خود بالا خواهد رفت. این یکی از همان مواردی است که ثابت می‌کند برای جذاب‌تر کردن گیم‌پلی یک بازی همیشه هم نیاز به برنامه‌نویسی‌های پیشرفته و خرج‌های کلان نیست؛ بلکه با کمی ذوق و ابتکار می‌توان روند بازی را بهبود بخشید. چرا که با این ترفند شما شانس این را بیدا می‌کنید که با اندکی صبر و حوصله، از شر دشمنان خلاص شوید و مرحله را به اتمام برسانید.
از دیگر ابتکارات جالب بازی که برای نخستین بار در یک بازی ایرانی دیده می‌شود، ارائه امکان انجام حرکات ترکیبی یا همان کمبوها است. در اثنای مراحل، به تدریج این کمبوها که اسامی جالبی هم دارند (مانند: خشم نادر، گردباد زند و غرش اسفندیار) به شما معرفی می‌شوند و می‌توانید از آنها در برابر سربازان دشمن بهره بگیرید.
برای اجرای هر کدام نیز از ترکیب دو ضربه نوع اول که با کلیک چپ ماوس انجام می‌شود و ضربه نوع دوم که به طور بیش فرض کلید E است، استفاده می‌شود. به منظور ایجاد تنوع بیشتر، زیربازی‌های کوچکی هم در بازی گنجانده شده است. مثلا شما می‌توانید با فشار دادن یک دکمه به سربازان خودی فرمان شلیک بدهید. یا اینکه در بعضی از مراحل امکان کشتن مخفیانه دشمنان یا شلیک توپ وجود دارد که باعث می‌شوند بازی کمی از یکنواختی به درآید و حالت جذاب‌تری به خود بگیرد. به جز اینها، پازل‌هایی ساده وجود دارند که شامل فشار دادن مدام یک دکمه برای بازکردن دروازه‌ای می‌شوند.
وقایع بازی در دو مکان اصلی رخ می‌دهد که شامل زرقان و کرمان می‌شوند. مراحل کرمان کمی سخت‌ترند؛ مخصوصا این که در این قسمت‌ها اغلب باید با سربازان سپاه قاجار دست‌وپنجه نرم کنید که باهوش‌ترند و به جز ضربه زدن، طریقه دفاع کردن را هم می‌دانند. پس از طی چند مرحله از بازی با دو به اصطلاح (به قول دوستان) حریف غول آخر مواجه می‌شوید که مبارزه با آنها در نوع خود جالب است.
گرچه نوع مبارزه با مصطفی‌خان قاجار به نظر من زیادی طاقت‌فرسا و زمان‌بر است. احتمالا سازنده‌ها هم متوجه این موضوع شده‌اند که قبل از به پایان رسیدن جان هزارتایی هر یک از این دو نفر رحمی به بازی‌کننده کرده‌اند و با ترتیب دادن نمایشی از فرار حریف قدر، غائله را ختم به خیر می‌کنند. با شکست دادن و فراری دادن هر یک از این دو نفر هم می‌توانید اسلحه قدرتمندشان را به چنگ آورید که البته افتخار استفاده از آنها فقط تا پایان همان مرحله به شما داده می‌شود و پس از آن دود می‌شوند و به هوا می‌روند! در این بازی از نسخه بهبود یافته انجین C4 استفاده شده که ظاهرا خوب هم جواب داده است.گرافیک بازی در حد خوب و قابل قبولی است.
استفاده از جلوه‌های معماری ایرانی و توجه هوشمندانه به تمام جزئیات از جمله لباس شخصیت‌ها و مناظر و بومی بودن آنها، حسابی بازی‌کننده ایرانی را سر حال می‌آورد و باعث می‌شود برخی از ایرادات جزئی بازی را هم نادیده بگیرد.
در جای جای لوکیشن‌ها، اسلیمی‌ها و نقش و نگارهای اصیل ایرانی و حتی سنگ نوشته‌های از اشعار سعدی، چشم را نوازش می‌دهند. کیفیت نورپردازی هم قابل توجه است. این موضوع مخصوصا هنگام حرکت لطفعلی‌خان درون تونل‌های زیرزمین قصر و افتادن سایه او روی دیوار به تناسب مشعل‌های نصب شده، چشمگیرتر و محسوس‌تر است. در مرحله آخر نیز کیفیت تصویری آب داخل آب‌نما و انعکاس مناظر در آن، با بازی‌های کنونی برابر می‌کند.
صداگذاری و دوبله‌ها عالی نیستند ولی در حد مطلوب و قابل قبولی‌‌اند. گرچه به نظر می‌رسد برای صرفه‌جویی، یکی از اعضای خوش صدای گروه سازنده، به جای اکثر شخصیت‌ها صحبت کرده است!
موسیقی نیز گرچه عمیق و حرفه‌ای نیست، اما دست کم آزاردهنده هم نیست و ما را مجبور نمی‌کند بلندگوهای خود را خاموش کنیم! در کل، تمام کردن بازی حدود ۳ تا ۴ ساعت طول می‌کشد و با این که بازی نسبتا کوتاه می‌باشد، طراحی مراحل به گونه‌ای است که لبخندی بر لب بازی‌کننده ایرانی می‌نشاند. بازی با فتح قلعه توسط لطفعلی‌خان و سربازان وفادارش به اتمام می‌رسد و در انتها نوشته‌ای ادامه داستان را به بازی بعدی یعنی «انتقام قاجار» ارجاع می‌دهد.
