آهنگ زیبای دهه هشتادیا از گروه وصالکلیک کنید
نظر شما چیست؟
بعید است که تا کنون نماهنگ «دهه هشتادیا» آخرین اثر مرکز موسیقی «مأوا» وابسته به سازمان هنری اوج را ندیده باشید. نماهنگی که سیدبشیر حسینی داور برنامه عصر جدید، مشاور این پروژه و همچنین محمدحسین پویانفر و عبدالرضا هلالی از مداحان معروف نیز در این نماهنگ حضور داشتند. فارغ از اینکه چه کسانی در این پروژه کار کردند، ولی سبک و سیاق و محتوای آن باعث واکنش های سلبی فعالان فرهنگی و کنشگران اجتماعی شد. از نگاه عده‌ای از اصحاب فرهنگ، آیا نمی‌شد شعر بهتری انتخاب کرد؟ آیا ملودی مناسب است؟ لوکیشن ضبط درست انتخاب شده یا فیلمبرداری عالی از آب درآمده؟ همه اینها می‌تواند درست یا غلط باشد.
با توجه به ایجاد حواشی پیرامون نماهنگ «دهه هشتادیا» برآن شدیم تا به بررسی انتقادات موجود به آخرین اثر تولیدی سازمان هنری اوج بپردازیم که در ادامه می‌خوانید؛
* نوجوانی که با ساسی فاز برداشته دنبال نسخه بدلش در «اوج» نمی‌گردد!
عطیه همتی خبرنگار و فعال رسانه‌ای پیرامون حواشی انتشار نماهنگ «دهه هشتادیا» در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:
«بدفهمی نوجوان یعنی اینکه خیال کنیم با استفاده از چندتا کلمه که تا یک دهه قبل ممنوعه بود توانسته‌ایم او را درک کنیم و حالا استفاده از آنها را نوعی خط‌شکنی و اقدام رو به جلو بدانیم.
بزرگواران خیال می‌کنند چون bts و اکسو و دارودسته‌های کره‌ای با ساسی و کلیپ های مستهجنش چون توانسته‌اند دل مخاطب نوجوان را ببرند، پس می‌شود از این فرمول برای جذب نوجوان استفاده کرد.
بی‌آنکه حواسشان باشد نوجوانی که با ساسی و هر مبتذل دیگر فاز برداشته دنبال نسخه بدلی‌اش در “اوج” نمی‌گردد تا این بار با پسر دکتر سیدبشیر فاز بگیرد. آن هم کلیپ محرمی! چه بسا همان نوجوان که توی هندزفری‌ش ساسی را پلی کرده به دستگاه سیدالشهدا که می‌رسد احترام می‌کند.
پس آقایان آب در هاون می‌کوبند و فقط نتیجه امر این است آن نوجوان هیئتی که تا دیروز پای سرود بسیار زیبای “ز کودکی خادم این تبار محترمم” اشک در چشمانش حلقه می‌زد و سراغ ساسی و دارو دسته‌اش نمی‌رفت. امروز ذائقه‌اش را با این سرود محرمی خراب می‌کنیم.
اگر عده‌ای خیالشان این است که توانستند با ادبیات کی‌پاپرگونه‌ای در فارسی جذب نوجوان برای محرم بکنند و در سرشان این است منویات رهبری را پیاده‌سازی می‌کنند. خیلی دور نیست آن سخنرانی رهبری درباره جذب جوانها به مسجد که از قول یک کشیش می‌گوید:
“اگر بنا است با رقص و آواز و موسیقی و امثال اینها جوان جذب بشود، خب بروند همان کاباره، چرا بیاید اینجا؟”…»
نماهنگ «دهه هشتادیا»؛ چه چیز را نقد می‌کنید؟
متین حیدری دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی درپی حواشی ایجاد شده نسبت به این نماهنگ در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:
«در اثری که نوجوانی صرفا به‌دلیل پسرِ پدر مشهورش بودن، در عین وجود هم سن‌وسال‌های واقعا خواننده و هنرمند در همان برنامه‌ای که پدرش را مشهور کرده، خواننده اصلی و بازیگر تکخوان می‌شود، یعنی ماجرا به هیچ وجه ترویج فرهنگ نوجوانی نیست. ماجرا آقازادگی فرهنگی است.
در کشوری که با گذشت حدود ۴۳ سال از انقلابش، هنوز تکلیف موسیقی معلوم نیست چه چیز را نقد می‌کنید؟ که هنوز معلوم نیست بالاخره دیدن آلات موسیقی ایراد دارد و تلویزیون نباید پخش کند یا اینکه در مراسم تنفیذ استثنا است و مردم منحرف نمی‌شوند.
ما در سیاستگذاری هنر و بالاخص موسیقی عقب‌مانده نیستیم، عقیم هستیم. عقیم یعنی بی‌ثمر، یعنی ناامید از تولد. در این شوره‌زار انتظار دارید اثر فاخر پرمخاطب بیرون بیاید؟ خیر. بلکه فقط اثر پر سر و صدا می‌آید آن هم از صدقه‌سری استاد‌سلبریتی به‌ظاهر باسواد اما فالوئربگیر اینستاگرام با کمپین های مذهبی و مدیر موسسه فرهنگی ماوا که او هم بخاطر پسر پدر صاحب منصب بودنش مسئول شده است…»
حکمرانی ابتذال پیرامون اثر اخیر مأوا
مصطفی صادق‌محمدی فعال دانشجویی و دانشجوی حقوق دانشگاه شهید بهشتی در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:
«چند شب پیش و بعد از انتشار تیزر دهه هشتادیا چند نکته‌ای در نقد اثر به ذهنم رسید و استوری کردم، همین باب گفتگویی شد با تهیه کننده نماهنگ که از نقد عجولانه ما دلخور بود و اعتقاد داشت باید تا انتشار نسخه کامل صبر میکردیم
صبر کردم تا اثر به طور کامل منتشر شود. راستش را بخواهید واقعا تفاوت کرد! فهمیدم عمق فاجعه بیشتر از اینهاست!
این را هم اضافه کنم، حد فاصل انتشار تیزر و نسخه کامل، تهیه کننده و رضا هلالی و بعضی از طرفداران اثر، منتقدین را زیر باد کولر نشین و بی صبر خطاب کردند که بنظرم اینهم ژست جدیدی است برای فرار رو به جلوی نقدشوندگان!
در مورد خودم شفاف کنم، بنده علاوه بر تدریس به همین دهه هشتادیا مشغول در حوزه برنامه سازی تلویزیونی و کلیپ هستم و با باد مستقیم کولر مقداری فاصله دارم.
چند نکته‌ای به ذهنم خطور کرد که در ادامه مختصراً به آن اشاره میکنم:
یک. فرهنگ دستوری و یک شبه ایجاد و یا اصلاح نمیشود. اما یک شبه میتوان کل بنای آن را تخریب کرد. ایجاد یا اصلاح فرهنگ را باید از آموزش خواست که اصلی ترین و مهمترین مخاطب آن کودکان و نوجوانانند.
کار کودک و نوجوان تخصص میخواهد و بسیار ظرافت دارد، نه اینکه سفارشی یا ایده‌ای باشد و دورهم جمع شویم و با حاجی خوبه حاجی عالیه ایده‌ای برای کلیپ تصویب کنیم که بخواهیم در کمترین زمان ممکن آن را به محرم برسانیم...»
کلیپ «دهه هشتادیا» و عبور از کلیشه «جذب»
محسن ترابی از فعالان حوزه فرهنگی در یادداشتی پیرامون این نماهنگ نوشت:
«…به نظر من و بر خلاف منتقدان، این اثر نه می‌خواسته کسی را جذب کند، نه قرار بوده کلاس امام‌شناسی باشد و نه تلاش کرده تا تیپ نوجوانان داخل کلیپ را به عنوان استاندارد رسمی جامعه فعلی جا بزند و برای نوجوانان مذهبی و انقلابی ذائقه‌سازی کند. اگر بخواهم ساده و خلاصه بگویم، این اثر فقط یک پیام دارد و آن این که میخواهد به تعدادی از نوجوانان ایران بگوید «شما دیده می‌شوید».
این کلیپ «ماقبل جذب» است و اساسا نقطه قوت این کار آنجاست که نه به دنبال جذب است و نه میخواهد سیاست فرهنگی تجویز کند و نه میخواهد شعار بدهد. فقط میخواهد بگوید که من شما را می‌بینم و می‌دانم که هستید و هر علاقه و سلیقه‌ای که دارید از نظر من هیاتی و عاشق امام حسین(ع) هستید.
نمی‌خواهم ژست‌های برخی روحانیون و اصحاب فرهنگ را بگیرم و بگویم که مشکل امروز اختلاس است و نه لباس نوجوانان، بلکه برعکس؛ باید گفت که اگر امروز به نوجوان ایرانی امیدواریم برای نقش‌آفرینی در آینده انقلاب، بخاطر این است که دل او را در گروی ارزش‌ها می‌دانیم. ما امروز نیاز داریم تا این باور را به نوجوانان منتقل کنیم و بگوییم اگر کسی در هر محیطی فهم مواجهه با شما را ندارد، هستند کسانی که بفهمند شما که هستید و چه ارزش‌هایی دارید، ولو لباس و تفریح‌تان با نسل قبلی خودتان فرق کرده باشد. افراد زیادی هستند که عرض ارادت نسل شما را بسیار قیمتی‌تر از مجلس روضه آن مفسد اقتصادی و آن مسئول خطاکار می‌دانند. …»
گزارش از یاسین قاسمی – خبرنامه دانشجویان ایران
