باران دروغ
بی احترامی به شعور مخاطب به عادتی برای "الکترونیک آرتز" تبدیل شده است.
متن کامل پرونده در ادامه مطلب
جملات بالا ، ادعاهای شرکت "الکترونیک آرتز" پیش از انتشار "مدال افتخار" نسخه 2010 است. مدال افتخار عنوانی است که با شبیه سازی جنگ های جهانی محبوب شد و "EA" بعد از موفقیت بی نظیر "جنگاوری نوین 2" تصمیم به ساخت دوباره آن گرفت ، ولی این بار به سراغ تقلید از اکتیویژن و جنگ های امروزی رفت. همه منتظر یک اثر بزرگ بودیم ، اما…
واقعیت تلخ است !
بعد از دیدن دموی اول بازی نمی توانستم چشم پوشی کنم که چقدر شروع بازی تکراری است و چندین بازی و فیلم دیده ام که به همین شکل شروع شده اند. شخصیت اصلی بر صندلی شاگرد یک خودرو تکیه داده و با حرکت دادن دسته یا موس می تواند به راننده که خود را به شکل نیروهای طالبان درآورده است یا به محیط بیرون نگاه کند. چندین و چند ایست بازرسی سر راهشان است که همه آنها را با شوخی ، ترفند و با استفاده از سادگی نگهبانان به سلامت رد می کنند ، ولی در آخرین توقفگاهی که برای نفوذ در دل دشمن پیش رو دارند به باهوش ترین آدم دنیا برخورد می کنند و او با یک نظر می فهمد که دوستان ما از عوامل بیگانه هستند و درگیری شروع می شود. آشناست. نه ؟ "فارکرای2" را یادتان می آید ؟!
قرار بود که داستان بازی به موقعیت ها و شرایطی که برای یک جوخه نظامی در جنگ وجود دارد ، بپردازد ولی در واقع این چنین نیست. تنها از مقام ارشد خود و ترجیح دادن نجات یک دوست و یک سرباز فداکار به هدف عملیات است ؛ یعنی سازندگان به جای اینکه عملیات را یه سرانجام برسانند ، پایانی دراماتیک برای ساخته خود در نظر داشته اند. حالا کجای این داستان واقعیست یا کدام ساختار شکسته شده است ؟ هیچ !
دروغ تـلـخ تـر !!
هوش مصنوعی دشمنان به حدی ضعیف است که حتی الگوریتم احمقانه گروه هم ، آنرا به مسخره می گیرد. دشمنان فقط بازی کننده را می بینند ؛ انگار نه انگار که اعضای گروه رده اول چهار نفر هستند. بلافاصله که سرتان را از جان پناه بالا بیاورید همه دشمنان شمارا می بینند و به سمتتان شلیک می کنند. به هم رزمانتان هم که نگاه کنید می بینید به جای کمک و تیراندازی باشند درحال خنده به ریش شما هستند. کمک نکردنشان به جهنم. مدام جلوی دست و پا و دید شما هستند. محال است جایی پناه بگیرید و یکی از هم رزمها هم آنجا نیاید و جلوی دیدتان قرار نگیرد. یعنی برای از پا درآوردن دشمنان اول باید باخودی ها کلنجار بروید. اگر شلیک به خودی مجاز بود حتما اول خودی ها را از بین میبرم تا آنقدر دست و پاگیر نباشند و اجازه بدهند باخیال راحت به دشمنان تیراندازی کنم ! اصلا چرا نباید شلیک به خودی در بازی وجود داشته باشد ؟ چرا باید بعد از خالی کردن یک خشاب روی هم رزمتان برگرد و بگوید : "شلیک نکن. من خودی هستم."
سـقـوط آزاد
جلوه های گرافیکی و سینامایی که همیشه در این مجموعه حرف اول را میزدند در این شماره به نقطه ضعف مطلق بازی تبدیل شده اند. هرچند پیش نمایش های نشان داده شده پیش از انتشار بازی بسیار پر جزئیات بوده اند ، ولی مثل تمامی ادعاهای دیگرشان دروغی بیش نبود. سازندگان با آن رنگ و لعاب همه را فریب داده اند. چون اصلا گرافیک بازی قابل مقایسه با پیش نمایش ها نیست و از بافت های پیچیده و پرحجم و جزئیات فراوان برای شخصیت ها و اسلحه ها و تخریب پذیری آنچنانی خبری نبود. با دیدن نقاط پوشیده از برف تنها کاری که می توانید بکنید خندیدن توام با افسوس است ، چون مقایسه آن با صحنه اول "جنگاوری نوین 2" به شوخی شبیه است. نورپردازی در روز خوب است ، ولی در مراحل شب تقریبا هیچ جزئیاتی وجود ندارد. افت فریم و عیب بیداد می کند و به نظر میرسد که هیچگونه رفع عیب یا نظارتی صورت نگرفته است.
لنگه کفشی در بیابان
اینقدر این بازی نکات منفی دارد که نمی خواستم نکته مثبتی راجع به آن بیان کنم ، ولی از حق نباید گذشت که صداگذاری و موسیقی بازی شاهکار نه ، ولی عالی است. با این فرز که کنسولتان به سینمای خانگی متصل است ، با تجربه کم نظیری از صداگذاری جنگ چیزی شبیه به فیلم "Hurt Locker" روبرو هستید. صداهای ادوات جنگی بسیار شبیه به نمونه های واقعی است. اگر از این مسئله چشم پوشی کنیم که افغان ها به زبان عربی صحبت می کنند (!) صدا پیشگی به خوبی انجام شده و جزو نقاط قوت بازی است. موسیقی هم به لطف حضور رامین جوادی کم و کاستی ندارد. در کل شاید تنها ادعای سازندگان مبنی بر انفجار ماشین های حقیقی برای واقعی تر به نظر رسیدن صدای محیط ، صحت داشته باشد. چون واقعا با هر انفجاری اطاقتان به لزره در می آید.
در مجموع بازی های شرکت "الکترونیک آرتز" مشکوک به نظر می رسند. کاملا از بحث احترام به سلیقه و خواسته مخاطب به سمت سواستفاده از نام تجاری عناوین گذشته خود و فروش مقطعی بدون درنظر گرفتن آینده ، تغییر رویه داده اند. با این بازی ضعیف تمامی اعتباری که از سال 93 تاکنون افتخار "مدال افتخار" بود از بین رفت و شاید هیچوقت دیگر با شنیدن نام "مدال افتخار" به یاد بزرگترین شبیه ساز جنگ های جهانی نیفتیم.
Related Images:
Visits: 28
